Η Φάμπρικα (μουσική Γιάννη Μαρκόπουλου – στίχοι Γιώργου Σκούρτη) δονεί ακόμη και σήμερα τις εναπομείνασες αγωνιστικές διαθέσεις. Ταυτισμένη δε με τη φωνή του Λάκη Χαλκιά, με έναν παράδοξο τρόπο δεν εγκλωβίστηκε στο μεταπολιτευτικό ρετρό αλλά γλίστρησε άχρονα και στο άγριο σήμερα, της νέας εργασίας. Η φωνή του Λάκη Χαλκιά όμως δεν είναι μόνον αυτό. Πέραν και πάνω από την προσήλωσή του στο κοινωνικό τραγούδι, αποτελεί σήμερα έναν από τους θεματοφύλακες της δημοτικής μας παράδοσης – πέμπτη γενιά των περίφημων Χαλκιάδων – αλλά και ένας στιβαρός λαϊκός τραγουδιστής που μένει σε μια λαϊκή γειτονιά και παρά τα 60 χρόνια που κλείνει στο τραγούδι και τις μεγάλες του στιγμές σε συναυλίες σε όλο τον κόσμο να παραμένει ένας καθημερινός άνθρωπος.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή