Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε δει το εκπαιδευτικό σύστημα στη χώρα μας να πέφτει θύμα πολιτικών επιδιώξεων. Είναι όμως η πρώτη φορά που βλέπουμε την Ανώτατη Εκπαίδευση να γίνεται βορά κομματικών φιλοδοξιών. Από αυτήν την άποψη, ο υπουργός Παιδείας δεν ακολουθεί απλώς την παλαιοκομματική πεπατημένη. Εγκαινιάζει ένα νέο είδος παλαιοκομματισμού που φυσικά δεν προμηνύει τίποτε καλό για την πολύπαθη εθνική Παιδεία.

Σε τι συνίσταται αυτό το είδος παλαιοκομματισμού; Η κυβέρνηση και ο υπουργός Παιδείας παρουσιάζουν ένα πολυνομοσχέδιο σήμερα με το οποίο δεν χρησιμοποιούν το εκπαιδευτικό σύστημα μόνο ως πεδίο πρόχειρων και επιπόλαιων πειραματισμών, αλλά και ως πεδίο ψηφοθηρικών εξυπηρετήσεων. Τα ΤΕΙ «σβήνονται» από τον ακαδημαϊκό χάρτη, ενώ συγχρόνως αυξάνονται οι εισακτέοι στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα ώστε να εξασφαλιστεί η ελεύθερη πρόσβαση στις λεγόμενες σχολές χαμηλής ζήτησης.

Με αυτόν τον τρόπο, όμως, η κυβέρνηση θεσμοθετεί ένα πανεπιστήμιο δύο ταχυτήτων. Ενα πανεπιστήμιο της ελίτ από τη μια πλευρά και ένα πανεπιστήμιο απαξιωμένο από την άλλη, με φοιτητές που δεν θα έχουν κανένα ενδιαφέρον για τις σπουδές τους ούτε ενδεχομένως και τα εφόδια για να αντεπεξέλθουν σε αυτές. Είναι αυτό το ταξικό πανεπιστήμιο που οραματίζεται η κυβέρνηση; Είναι αυτή Ανώτατη Εκπαίδευση ίσων ευκαιριών; Είναι αυτή προοδευτική σκέψη και προοδευτική πολιτική; Οι απαντήσεις έχουν δοθεί ήδη: από τη δυσκολία της βελτίωσης, η κυβέρνηση προτίμησε την ευκολία της ισοπέδωσης.