Καταλαβαίνω την πίκρα και την οργή όσων αισθάνονται διαψευσμένοι από τη μεταφορά στον ΣΥΡΙΖΑ του προσωποπαγούς κομματικού μηχανισμού της σημερινής ηγετικής ομάδας των υπολειμμάτων της ΔΗΜΑΡ. Σκληρό να αισθάνονται διάφοροι ότι πιάστηκαν κορόιδα, όχι τόσο επειδή δόθηκε προίκα στον Τσίπρα το οστεοφυλάκιο της πάλαι ποτέ ανανεωτικής Αριστεράς, όσο επειδή είχαν εμπιστευτεί το οστεοφυλάκιο σε πολιτικούς ογκόλιθους όπως ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος ή ο Δημήτρης Χατζησωκράτης. Ας παρηγορηθούν, αυτοί έχασαν μόνο το οστεοφυλάκιο, τα ίχνη μιας εποχής που έχει πεθάνει. Σκεφτείτε ότι κάποιοι άλλοι κλαίνε την απώλεια προς τον ΣΥΡΙΖΑ ενός Στέφανου Τζουμάκα, κινητού μνημείου του σωστού, του ανδρεϊκού σοσιαλισμού – αλλά αποφεύγουν να δώσουν δημοσιότητα στον θρήνο τους.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή