Η ερώτηση είναι αναπόφευκτη: «Ηταν ανέκαθεν τόσο γελοία, τόσο υστερόβουλη και, τελικά, τόσο κυνική η ανανεωτική Αριστερά; Ηταν τόσο ρηχοί οι εκπρόσωποί της; Τελικά, όλο αυτό το πράγμα, που διεκδικούσε να διακρίνεται από το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα ως αντιλαϊκιστικό, αντιδημοφιλές όταν απαιτούνταν, ο πολιτικός ρόλος που προσδιοριζόταν με τη φράση του Κύρκου “μας ερωτεύονται αλλά δεν μας παντρεύονται” ήταν, απλώς, μια κυνική επένδυση που, υπομονετικά, περίμενε να κληρώσει και γι’ αυτή, όταν αλλάξουν οι συνθήκες;».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή