Ο κύκλος της κρίσης κλείνει αφήνοντας ουλές στο σώμα της πολιτικής κοινωνίας. Η φτωχοποίηση και οι διαψευσμένες προσδοκίες είναι οι πιο φανερές εκδηλώσεις, και οι πιο επώδυνες. Ισως όμως είναι και οι ευκολότερα ανατάξιμες. Μακροπρόθεσμα η μεγαλύτερη πληγή μπορεί να αποδειχθεί η διάχυτη καχυποψία των πολιτών προς το πολιτικό σύστημα, την πολιτεία και τη δημοκρατία. Οχι μόνο επειδή ο πολίτης είδε τη χώρα να λυγίζει ανοχύρωτη εμπρός στη διεθνή οικονομική καταιγίδα, αλλά και επειδή εκτός από ανικανότητα ή έλλειψη διορατικότητας, εκτός από ολιγωρία, ο πολίτης της κρίσης κατηγορεί τις αιρετές ηγεσίες για διακίνηση πολιτικού χρήματος, για χορηγούμενους πολιτικούς, για δόλο, για διαφθορά.
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/nealaptop.png)
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/neaportrait.png)
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ