Ο κύκλος της κρίσης κλείνει αφήνοντας ουλές στο σώμα της πολιτικής κοινωνίας. Η φτωχοποίηση και οι διαψευσμένες προσδοκίες είναι οι πιο φανερές εκδηλώσεις, και οι πιο επώδυνες. Ισως όμως είναι και οι ευκολότερα ανατάξιμες. Μακροπρόθεσμα η μεγαλύτερη πληγή μπορεί να αποδειχθεί η διάχυτη καχυποψία των πολιτών προς το πολιτικό σύστημα, την πολιτεία και τη δημοκρατία. Οχι μόνο επειδή ο πολίτης είδε τη χώρα να λυγίζει ανοχύρωτη εμπρός στη διεθνή οικονομική καταιγίδα, αλλά και επειδή εκτός από ανικανότητα ή έλλειψη διορατικότητας, εκτός από ολιγωρία, ο πολίτης της κρίσης κατηγορεί τις αιρετές ηγεσίες για διακίνηση πολιτικού χρήματος, για χορηγούμενους πολιτικούς, για δόλο, για διαφθορά.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή