Αφήναμε τα άδεια μπουκάλια στο σκαλί αποβραδίς και το πρωί τα βρίσκαμε γεμάτα. Αν ζούσαμε καμιά πενηνταριά χρόνια πίσω, ο μοναδικός ντελιβεράς θα ήταν ο γαλατάς. Δεν είναι ακριβώς το ίδιο με τους προχθεσινούς δικυκλιστές – διαδηλωτές. Γιατί ο γαλατάς είχε απευθείας σχέση με το παραγόμενο, ήταν δικιά του η κατσίκα, ήξερε αν ήταν καλά φαγωμένη και είχε απόλυτη εξοικείωση με τους μαστούς της. Οι σημερινοί μεταφορείς συχνά πυκνά δεν ξέρουν καν τι μεταφέρουν. Πόσα χρόνια πάνε από εκείνο το αιματηρό περιστατικό με τη μεταφορά ωρολογιακού μηχανισμού από εταιρεία κούριερ στην Πάτρα; Πάνω ή κάτω από είκοσι πέντε; Ας μην αρχίσουμε όμως με ακραία περιπτωσιολογία. Τα σουβλάκια και η πίτσα είναι σίγουρα αθώα και διόλου εκρηκτικά. Αλλά ούτε και είναι πάντα πίτσες και σουβλάκια. Οι κατ’ οίκον αποστολές από σούπερμαρκετ, φαρμακεία και από βιβλιοπωλεία ακόμα,  ανακουφίζουν βασικές ανάγκες ανθρώπων που δεν μπορούν να βγουν από το σπίτι τους και ξεγελάνε κάπως την κοινωνική τους απομόνωση με ένα ντριν, με ένα πακέτο, με ένα καλημέρα – καλησπέρα από άγνωστο σε άγνωστο. Στην ίδια κατηγορία θα έβαζα και τις εταιρείες γιατρών on call που, έναντι αλμυρούτσικης τιμής είναι η αλήθεια, έρχονται σπίτι ακόμα και για καρδιογράφημα ή για μικρές οδοντοϊατρικές επεμβάσεις, γιατί το βουνό γέρασε πια ενώ ο Μωάμεθ είναι πάντα νέος.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή