Μια από τις ευλογίες αυτής της δουλειάς που κάνουμε, της δουλειάς του δημοσιογράφου, είναι ότι σου δίνει, αν είσαι τυχερός, την ευκαιρία να συναντήσεις ανθρώπους που θαυμάζεις. Και την ευκαιρία να διαπιστώσεις αν ο θαυμασμός επιβιώνει της γνωριμίας. Ο Ντάνιελ Ελσμπεργκ είναι μια τέτοια περίπτωση. Τον συνάντησα, στις μέρες του πολέμου στο Ιράκ – στον οποίο, φυσικά, εναντιωνόταν. Και είχα την ευκαιρία να τον ακούω να μιλά για τις ημέρες του ’70, τότε που ως στρατηγικός αναλυτής της RAND Corporation είχε πρόσβαση σε απόρρητες μελέτες και αναλύσεις για την εμπλοκή των ΗΠΑ στον πόλεμο του Βιετνάμ και, αντιμετωπίζοντας βαριά ηθικά διλήμματα, αποφάσισε να διακινδυνεύσει την ελευθερία ή και τη ζωή του, προκειμένου να έρθουν στο φως βρώμικα μυστικά και να αποκαλυφθεί η αληθινή φύση της αμερικανικής εμπλοκής στον πόλεμο. Προσπάθησε να πείσει δύο προοδευτικούς γερουσιαστές να φέρουν εκείνοι στη Γερουσία τα στοιχεία που θα τους έδινε. Οταν εκείνοι αρνήθηκαν, στράφηκε στους «Τάιμς» της Νέας Υόρκης. Ετσι ήρθαν στο φως τα περίφημα Pentagon Papers. Η κυβέρνηση Νίξον μήνυσε την εφημερίδα και έστειλε τον Ελσμπεργκ κατηγορούμενο με τον νόμο περί κατασκοπείας του 1917, απειλώντας τον με 115 χρόνια φυλακή.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή