«Ιδανικός είναι ο αναγνώστης που ξαναδιαβάζει»

Είχε ένα ειδικό ενδιαφέρον η επικοινωνία με τον Ρομπέρτο Βεκιόνι, καθώς δεν πρόκειται για «καθαρό» λογοτέχνη, αν πρέπει να διαχειριστούμε τη σχετική ορολογία. Ο γεννημένος στην Καράτε Μπριάντσα της Βόρειας Ιταλίας κλασικός φιλόλογος (σπούδασε στο Καθολικό Πανεπιστήμιο του Μιλάνου) έχει αφήσει κυρίως το αποτύπωμά του στη μουσική σκηνή ως τραγουδοποιός για πάνω από μισό αιώνα. Το γεγονός από μόνο του δεν θα σήμαινε πολλά, εάν το αφήγημα στον «Βιβλιοπώλη του Σελινούντα» δεν πρόσφερε μια πρωτότυπη αλληγορία για τη χάρη της λογοτεχνικής ανάγνωσης. Το βιβλίο του, που παρεμπιπτόντως πρωτοκυκλοφόρησε στην Ιταλία πριν από 15 χρόνια, είναι ένα μακρινό νεύμα στον Μπόρχες (τον οποίο άλλωστε αναφέρει στη συνέντευξή μας), τη «μεγάλη αφήγηση» και τις «Ημέρες ανάγνωσης» του Προυστ. Ο Βεκιόνι προσυπογράφει με τον τρόπο του τις σκέψεις του Γάλλου: «Δεν υπάρχουν ίσως ημέρες της παιδικής μας ηλικίας που να τις ζήσαμε τόσο απόλυτα, όσο εκείνες που πιστέψαμε ότι τις αφήσαμε να φύγουν χωρίς να τις ζήσουμε, εκείνες που τις περάσαμε με ένα βιβλίο αγαπημένο». Δεν είναι τυχαίο που πρωταγωνιστής του αφηγήματος είναι ένα παιδί, ο μόνος κάτοικος του Σελινούντα που αντιστέκεται στη «δαιμονοποίηση» και την περιθωριοποίηση του μυστηριώδους βιβλιοπώλη. Κατά την πλοκή, η γνωστή αρχαιοελληνική αποικία έχει βυθιστεί στη σιωπή. Η επικοινωνία μεταξύ των κατοίκων περιορίζεται σε ελάχιστες λέξεις, ενώ παράλληλα σβήνει η συλλογική μνήμη: «Εχει χαθεί η παλέτα των αποχρώσεων», αναφέρεται σ’ ένα σημείο του βιβλίου. «Μαζί με τις αποχρώσεις έχουν χαθεί και τα συναισθήματα που τις συνοδεύουν ή τις προκαλούν. Το ρήμα “αγαπώ”, για παράδειγμα, έχει για όλους ένα και μοναδικό νόημα».