Το Αφεντικό εβδομηντάρισε!

Οι αυτοβιογραφικές παραστάσεις στο Walter Kerr Theatre της Νέας Υόρκης, που ξεκίνησαν τον Οκτώβριο του 2017, ήταν προγραμματισμένες για έξι εβδομάδες, κινηματογραφήθηκαν από το Netflix και τελικά ολοκληρώθηκαν τον Δεκέμβριο του 2018 // το άλμπουμ «Wrecking ball» του 2012, όπου συνυπάρχουν ιρλανδικά επαναστατικά τραγούδια, μπαλάντες του Dust Bowl, αναφορές στον αμερικανικό Εμφύλιο και ο απόηχος της σύγχρονης κρίσης: «Η απόσταση μεταξύ της αμερικανικής πραγματικότητας και του αμερικανικού ονείρου», όπως λέει ο ίδιος // ο αποχαιρετισμός του σαξοφωνίστα του Κλάρενς Κλέμονς το 2007 και του νεανικού του φίλου και ακορντεονίστα του επί 40 χρόνια Ντάνι Φεντερίτσι το 2008 // η στήριξη άνευ όρων στον Μπαράκ Ομπάμα στην καμπάνια για την προεδρική εκλογή του 2008 // η αποχώρηση από τη σκηνή με ιδρωμένη τη φανέλα // ο φόβος του για την κατάθλιψη (τη διπολική διαταραχή, θα γράψουν άλλοι) του πατέρα του και η υπόσχεση στον εαυτό του να μην πέσει ποτέ στα ναρκωτικά, για να αποφύγει τη διανοητική διαταραχή // οι δέκα συναυλίες στη σειρά στο Στάδιο Giants στα μέσα της δεκαετίας του 1980 // η οικειοποίηση του «Born in the USA» από τον Ρόναλντ Ρίγκαν το 1984 σε πολιτικό του λόγο το 1984 στο Νιου Τζέρσι (που εξόργισε τον Σπρίνγκστιν) // οι στίχοι του «Adam raised a Cain», όπου ο πατέρας «βαδίζει μέσα σε άδεια δωμάτια/ ψάχνοντας κάποιον να κατηγορήσει/ Εσύ κληρονομείς τις αμαρτίες/ Εσύ και τις φλόγες» // τα βιβλία των Στάινμπεκ και Φλάνερι Ο’Κόνορ, οι ταινίες των Τζον Φορντ και Χάουαρντ Χοκς που του έδωσε να διαβάσει και να παρακολουθήσει ο παραγωγός του (από το 1978) Τζον Λαντάου // το τραγούδι «If I was a priest» που τραγούδησε τον Μάιο του 1972 στον Τζον Χάμοντ της Columbia, για να κερδίσει τελικά ένα συμβόλαιο με την εταιρεία // το δάνειο των 60 δολαρίων που πήρε η μητέρα του Αντέλ από την τράπεζα για να του αγοράσει μια κιθάρα Kent, όταν ήταν 15 χρόνων // η πρώτη εικόνα του Ελβις Πρίσλεϊ στο «Ed Sullivan Show», τέλη της δεκαετίας του 1950, που του έδειξε «τι σημαίνει στυλ»//