Βιεϊρίνια, ένας ροκάς αρχηγός

Οταν ήρθε στον ΠΑΟΚ, δανεικός από την Πόρτο στην οποία ελάχιστα έπαιξε, δεν ήταν παρά ένα 22χρονο παιδί με πολύ ταλέντο αλλά και μια «κοψιά» που σε προετοίμαζε να αντιμετωπίσεις έναν ποδοσφαιρικά θρασύ και ατίθασο χαρακτήρα. Τελικά, αυτό που φαινόταν, αυτό ήταν ο Βιεϊρίνια στην πρώτη του περίοδο στην Τούμπα. Εφυγε ύστερα από μια «γεμάτη» τριετία, με 78 συμμετοχές και 17 γκολ, για να βρει αυτό που πράγματι του έλειπε: περισσότερη αγωνιστική πειθαρχία, καλλιέργεια των αρχηγικών του χαρακτηριστικών που από την πρώτη στιγμή έδειχνε ότι διαθέτει και χαλινάρι στα ξεσπάσματά του όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά. Ποιος θα ήταν ο ιδανικός προορισμός που θα πρόσθετε όλα αυτά στην ποδοσφαιρική του περσόνα; Κακά τα ψέματα. Μόνο η Γερμανία έχει τη δυνατότητα να παίζει ακόμα τον ρόλο του ποδοσφαιρικού «παιδαγωγού», να συγχωρεί λάθη και ψυχολογικές μεταπτώσεις, παραμένοντας ωστόσο σε πολύ υψηλό και πανευρωπαϊκά ανταγωνιστικό επίπεδο. Ακόμα και η ομάδα του, η Βόλφσμπουργκ, έδειχνε να του ταιριάζει γάντι για αυτό που έψαχνε. Η «γερμανική» πενταετία του όχι μόνο τον ολοκλήρωσε ως παίκτη αλλά και ως ποδοσφαιρικό χαρακτήρα. Ολα αυτά τα απολαμβάνουμε κυρίως φέτος πια, στο παιχνίδι του, αφού συν τις άλλοις ωρίμασαν και γενικότερα οι αγωνιστικές συνθήκες στον Δικέφαλο. Συνθήκες που φέρνουν τον τίτλο σαν φυσιολογική εξέλιξη της περσινής χρονιάς, όταν το πρωτάθλημα χάθηκε από καθαρά εξωαγωνιστικά λάθη και συμπεριφορές.