H γλύπτρια που έπλασε θεούς και ήρωες με «όπλο» της την οξυγονοκόλληση, η δημιουργός που δεν αποχωριζόταν το τσιγάρο από τα δάχτυλά της παρά μόνο για να πιάσει το καλέμι ή το ψαλίδι ανάλογα με το υλικό που τη συνάρπαζε κάθε φορά, εκείνη που άφησε τη σφραγίδα της από το όρος Οθρυς, υπογράφοντας το Μνημείο Πεσόντων Αεροπόρων, ώς τον κήπο του Προεδρικού Μεγάρου, όπου «βόσκουν» οι μεταλλικές της κατσίκες, και από την παραλία των Σπετσών, όπου δεσπόζει η Μπουμπουλίνα της, ώς τη Θεσσαλονίκη, όπου έχει στηθεί ο ανδριάντας του παππού της Παύλου Μελά, η Ναταλία Μελά, άφησε την τελευταία της πνοή χθες, σε ηλικία 96 ετών, στο σπίτι της. «Είναι μεγάλο βάρος το όνομα Μελά και σ’ αυτό διαισθάνομαι ότι οφείλεται ένα μέρος της δουλειάς μου που έχει σχέση με ήρωες. Διότι για μένα η λέξη ήρως είναι συνώνυμη με τον Παύλο Μελά. Ομως ποτέ δεν μου είπαν οι δικοί μου πως είμαι σπουδαία επειδή είμαι Μελά. Μου έλεγαν πως απλώς έτυχε να έχω αυτό το όνομα» έλεγε πριν από μερικά χρόνια σε συνέντευξή της στα «ΝΕΑ».
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ