Θα επανέλθω σε παλιότερες σκέψεις μου για τον Τσέχοφ και ιδιαίτερα τον «Βυσσινόκηπο» όχι μόνο διότι δεν έχω αλλάξει απόψεις αλλά γιατί βρήκα στην παράσταση του Μαρκουλάκη στο θέατρο Χορν μια συγγένεια μ’ αυτές τις απόψεις, που την εποχή που διατυπώθηκαν (1988), πριν από τριάντα χρόνια (!), είχαν έρθει σε αντίθεση με την έως τότε τσεχοφική παραστασιολογία, που με πρωτεργάτη την ευαισθησία του Κουν μετέφεραν την άποψη για το έργο του Τσέχοφ του μεγίστου νατουραλιστή Στανισλάβσκι.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή