Οι χαμένες ζωές και η δύναμη του θράσους

Η επένδυση στον συναισθηματισμό είναι ένα από τα πιο αγαπημένα παιχνίδια της ελληνικής πολιτικής σκηνής – το θυμήθηκα παρακολουθώντας όσα έγιναν στην παρουσίαση του εκλογικού συνδυασμού της κ. Ρένας Δούρου που διεκδικεί την επανεκλογή της στην Περιφέρεια Αττικής. Τα ρεπορτάζ που μετέφεραν όσα έγιναν κατά της διάρκεια της εκδήλωσης στάθηκαν κυρίως στη στήριξη του Πρωθυπουργού στην περιφερειάρχη και τα δάκρια της τελευταίας. Τεχνικά, όποιος περιγράφει τέτοιες σκηνές κάνει ένα λάθος: πρέπει να χρησιμοποιεί μόνο τα ονόματα και όχι τα επίθετα των πρωταγωνιστών για να δείχνει το μέγεθος της θεατρικότητάς τους. Ο Αλέξης τη στήριξε λέγοντας ότι τα κακά ΜΜΕ την αδικούν. Η Ρένα δάκρυσε. «Ρένα, η διαρκής στοχοποίηση δεν είναι κατηγορία, είναι τίτλος τιμής για σένα» είπε ο Αλέξης. Οι δυο τους αγκαλιάστηκαν και συμφώνησαν ότι στέλνουν «μήνυμα ενότητας και προοπτικής για τους πολίτες της Αττικής» και ότι ξεκινούν μαζί τον μεγάλο αγώνα για την Αττική του 21ου αιώνα. Αν κάποιος δεν δακρύσει μαζί με την πρωταγωνίστρια δεν έχει αισθήματα. Ή είχε τίποτα φίλους που πέθαναν στη Μάνδρα και στο Μάτι.