Η θλίψη

Είναι 19.09 όταν οι Γάλλοι μαθαίνουν ότι φλέγεται η Παναγία των Παρισίων. Αυτή την ώρα στο κέντρο της πόλης όπου βρίσκεται η εμβληματική εκκλησία έχει πολλή κίνηση, σχολάνε οι υπάλληλοι και κλείνουν τα μαγαζιά. Ξαφνικά όμως σ’ αυτό το σημείο η ζωή σταματάει. «Βλέποντας τις πρώτες φλόγες, κατέβηκα από το γραφείο μου με συναδέλφους διότι είμαστε δίπλα» λέει συγκλονισμένος ο Ηλίας Τζεμπετονίδης, καλλιτεχνικός διευθυντής της Οπερας του Παρισιού. «Το πιο συγκλονιστικό ήταν η σιωπή που επικρατούσε στον δρόμο για ώρες. Ο κόσμος ήταν βουβός, σαν να παρακολουθούσε μια παράσταση με ντεκόρ ένα απίστευτο ηλιοβασίλεμα, μόνο που ήταν μια τραγωδία, δεν μπορούσαν να πιστέψουν τι βλέπουν». Στην πραγματικότητα, ο κόσμος κρατά την αναπνοή του, παρακολουθεί τη δύσκολη μάχη των πυροσβεστών. Ο εφιάλτης δεν λέει να τελειώσει. Μετά τη στέγη, το μεγάλο «βέλος», ελπίζουν να μην πέσει τίποτα άλλο, αλλά ξέρουν ότι δύσκολα σώζεται η κατάσταση. Οι ερωτήσεις είναι πολλές. Πώς το 2019 μπορεί να καταρρεύσει ένας τέτοιος ναός, χωρίς να μπορούν να κάνουν κάτι; Πώς συνέβη μια τέτοια τραγωδία;