«Καζαμπλάνκα» α λα Μασσαλία

«Transit» (2018). Δραματική αλληγορία του Κρίστιαν Πέτσολντ. Με βάση το σημαντικό μυθιστόρημα «Τράνζιτο» της γερμανίδας συγγραφέως Αννα Ζέγκερς (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αγρα, 2006), η τελευταία ταινία του Κρίστιαν Πέτσολντ, βαρόνου του νέου γερμανικού κινηματογραφικού κύματος, τοποθετείται σε μια ακαθόριστη εποχή στη Γαλλία, με βαρόμετρο τη δράση ενός μυστηριώδους αντιστασιακού (Φραντς Ρογκόφσκι). Κατά τη διάρκεια μιας αποτυχημένης αποστολής του στη Μασσαλία, ο άντρας αυτός θα μπλέξει σε μια δαιδαλώδη κατάσταση που τον παγιδεύει σε έναν έρωτα πάθους με μια μυστηριώδη γυναίκα (Πάουλα Μπέερ). Και είναι αυτός ο ρομαντικός πυρήνας της ταινίας – ένα γράμμα αγάπης προς την κλασική «Καζαμπλάνκα» – το στοιχείο που κάνει τόσο ελκυστική τη θέασή της. Ενα δεύτερο στοιχείο είναι ο ακαθόριστος δραματουργικός χρόνος της, η μεταφορά ενός πολέμου του παρελθόντος σε μια άλλη εποχή, στις μέρες μας (ίσως). Γιατί ενώ όλα προδίδουν ότι το ιστορικό πλαίσιο της ταινίας είναι ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, καθετί που βλέπουμε στην οθόνη (από τα κοστούμια έως τα αυτοκίνητα και από τις στολές έως τα όπλα κ.ο.κ.) μοιάζει σύγχρονο. Αν και αυτό το παιχνίδι με τον χρόνο προς στιγμήν προβληματίζει, εν τέλει δίνει στην ταινία την όψη ενός εξαιρετικά ασυνήθιστου δαιδάλου και μετατρέπει την παρακολούθησή της σε μια πραγματικά γοητευτική εμπειρία.