«Τότε», είπε η Ντόρα Μπακογιάννη στην τηλεοπτική της αφήγηση για το καλοκαίρι του 2015, «ο κ. Μεϊμαράκης είχε πει στον κ. Τσίπρα ξεκάθαρα ότι στηρίζουμε και αν θέλετε να περπατήσουμε μαζί, να βγάλουμε την Ελλάδα από την κρίση, θα το κάνουμε». Να περπατήσουν δηλαδή μαζί ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ σαν ένας μεγάλος συνασπισμός, που τους ένωνε η ψήφιση του τρίτου Μνημονίου. «Η απάντηση», συνέχισε, «του κ. Τσίπρα ήταν, πρώτον, να τον κοροϊδέψει και να κάνει εκλογές, γιατί του είχε πει ότι δεν θα κάνει εκλογές, και, δεύτερον, να διαλέξει ως αξιόπιστο συνεταίρο του τους ΑΝΕΛ». Ας πούμε πως αυτά ήταν γεγονότα. Μετά ήρθε η μπακογιάννεια ανάλυση: «Αν δεν είχε πάει σε εκλογές, θα μπορούσε να είχε γίνει μια συζήτηση». Εντάξει, η Μπακογιάννη δεν είναι δέσμια των ταμπού του κόμματός της. Εχει ψηφίσει και το πρώτο Μνημόνιο, άλλωστε. Αρα μπορεί να διατείνεται – και να γίνεται πιστευτή όταν το διατείνεται – ότι η εθνική συνεννόηση υπερέχει του νεοδημοκρατικού συμφέροντος. Εκείνη, λοιπόν, μάλλον γεννήθηκε έτοιμη να συμμετάσχει σε έναν μεγάλο συνασπισμό.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή