Κωμωδία. Αυτή η λέξη ερχόταν κατά νου καθώς το ένα λήμμα έδινε τη θέση του στο άλλο στο «Νέο αντιλεξικό νεοελληνικής χρηστομάθειας» του Δημοσθένη Κούρτοβικ. Αν η έδρα δέχεται κάποιο ελαφρυντικό για την αυθαίρετη ανάγνωση της αναθεωρημένης έκδοσης του 1994 και αν η μάχη δεν έχει ήδη χαθεί στο λήμμα «σπουδαιολεξία» (σελ. 115), εννοούμε την μπαλζακικής εμπνεύσεως ανθρώπινη κωμωδία. Ο Δημοσθένης Κούρτοβικ επανέρχεται στην τεχνική των αφορισμών για να καταθέσει όχι «ένα συνεπές ιδεολογικά οικοδόμημα», όπως τονίζει ήδη στον πρόλογο, αλλά μια κριτική της κουλτούρας, όπου όλοι μας μπορούμε να αναγνωρίσουμε τύπους και μοτίβα συμπεριφοράς, τα οποία μας αφορούν στην καθημερινότητά μας. Οι παλιότεροι και οι 35 νεότεροι αφορισμοί έχουν τη θέση συνεκδοχών για την ελληνική πραγματικότητα, τη λογοτεχνία, τις παθογένειες, τις μεγάλες ιδέες και τις «μυθολογίες» της εποχής μας (εδώ ίσως με την έννοια που ο Ρολάν Μπαρτ εισήγαγε τις δικές του το 1977).

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή