Ψήφο στο «τώρα», στους εν ζωή καλλιτέχνες, στο ευρύ κοινό και όχι στους ειδικούς, στη ζωγραφική (τη φερόμενη ως «ζόμπι της τέχνης» που διαρκώς φημολογείται ότι πεθαίνει, αλλά είναι εν τέλει πανταχού παρούσα) ετοιμάζεται να δώσει η μεγαλύτερη εικαστική διοργάνωση της υφηλίου, η Μπιενάλε της Βενετίας. Επανάσταση, λοιπόν, σε έναν καθιερωμένο θεσμό που συχνά επιχειρεί να λειτουργήσει σαν πολιτικό σχόλιο χωρίς να τα καταφέρνει πάντα; Κι αυτό επειδή άλλοτε η συνταγή του καλλιτεχνικού διευθυντή δεν πετυχαίνει – όπως της Κριστίν Μασέλ του 2017 που χαρακτηρίστηκε από την έλλειψη συνοχής – κι άλλοτε επειδή ακόμη και των καλών συνταγών οι αποδέκτες ενδέχεται να αποσυντονιστούν από τη λάμψη των πολυτελών σκαφών που στριμώχνονται για μια θέση στη ρίβα, αλλά και τις συμφωνίες εκατομμυρίων που γίνονται κάτω από το τραπέζι (όπως του Οκούι Ενβέζορ το 2015);
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ