Ζούσα κάποτε μια ζωή η οποία σχεδόν κυριευόταν από άγχος, εμμονές και φόβο που με έκανε πραγματικά να παραλύω. Πέρασα χρόνια αναζητώντας εκείνο το πράγμα που θα με απελευθέρωνε και, όταν τελικά το βρήκα, δεν ήταν ούτε κάποιο φάρμακο ούτε ψυχοθεραπεία (παρότι και τα δύο αυτά με βοήθησαν). Ηταν το τρέξιμο. Μου έδωσε την αίσθηση ότι υπήρχε ένας κόσμος εκεί έξω που έγνεφε, που μου υποσχόταν ελπίδα· μου έδωσε ανεξαρτησία και την αίσθηση ότι είχα αποθέματα δύναμης που δεν γνώριζα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή