Πλέον, ουδείς αμφιβάλλει: σε έναν κόσμο τεράστιων συσσωματώσεων με πρωτοφανή μεταξύ τους αλληλεπίδραση και πολυπλοκότητα, οι χώρες και οι λαοί μόνον κατ’ όνομα μπορούν πια να ορίζουν οι ίδιοι τις τύχες τους. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, πολύ απλά, αυτό είναι σήμερα αδύνατο. Η δημοκρατία όπως την ξέρουμε δεν είναι σε θέση να διασφαλίσει όλα όσα οφείλει ώστε ο όρος να αποδίδει τη σημασία του. Ταυτόχρονα, όμως, δεν έχει βρεθεί ακόμα εκείνο το είδος του πολιτεύματος που θα μπορέσει να το κάνει στη θέση της – η ροπή προς τον αυταρχισμό κάθε μορφής όχι απλώς δεν αποτελεί απάντηση, αλλά συνιστά ακραία επικίνδυνη οπισθοδρόμηση.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή