Από τον Αμβρόσιο στον Μπελογιάννη

Ναι, αυτή η εικόνα μιλούσε από μόνη της, ακόμη κι αν δεν άξιζε για χίλιες λέξεις. Ο Παναγιώτης Κουρουμπλής δίπλα στον μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιο, με πεποιημένη σεμνότητα τη στιγμή που παραλαμβάνει την πλακέτα με διακήρυξη του Παλαιών Πατρών Γερμανού. Δεν φαίνεται διά γυμνού οφθαλμού, αλλά την ίδια εκείνη στιγμή ο υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ διαφωνεί με τον Αμβρόσιο, όπως θα δηλώσει αργότερα. Αλλά «η Δημοκρατία είναι μεγαλόψυχη» – και ο Κουρουμπλής έχει το προνόμιο να την εκπροσωπεί, να τη διακονεί και να την εκφράζει. Είναι, όμως, και προσαρμοστική, ενίοτε δε υστερόβουλη. Ο ίδιος θα σπεύσει να δηλώσει σε ιντερνετικό κανάλι της Θεσσαλονίκης το πλήρωμα του χρόνου για τη διάκριση που έφτασε, καθότι ήταν «ο υπουργός Εσωτερικών που αναγνώρισε ως εθνική τοπική γιορτή της Αιγιάλειας τη μυστική συνάντηση της Βοστίτσας μεταξύ προυχόντων και Παπαφλέσσα». Σαν να λέμε, του το χρωστούσε η διαχρονία του νεότερου ελληνικού κράτους – την οποία με τη σειρά του εκφράζει και διακονεί ο μητροπολίτης.