Δεν ήταν πως δεν ήμασταν… υποψιασμένοι. Οποιος έχει ζήσει έστω μια βραδιά το Γεώργιος Καραϊσκάκης έχει πιθανότατα μια ιστορία που μπορεί να τη διηγείται για χρόνια. Από την εποχή που ακόμη οι κερκίδες ήταν από τσιμέντο ή από τη σύγχρονη, που το φαληρικό γήπεδο είναι μακράν το πιο σύγχρονο της χώρας. Δεν κάνουν τα υλικά τη διαφορά. Την κάνουν οι άνθρωποι. Τα χρώματα. Το σήμα του Ολυμπιακού. Παρά ταύτα, το φετινό ήταν ανεπανάληπτο. Ενα διαφορετικό event. Μια διαδικασία που στάθηκε υπερβατικά πάνω από τη μίζερη – και ενίοτε θλιβερή – εικόνα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ενα ξέφρενο πάρτι στις κερκίδες, μια σπουδαία παράσταση στο χορτάρι. Μια ομάδα που παρουσίασε ίσως την καλύτερη αγωνιστική της εκδοχή εδώ και χρόνια. Και βέβαια χιλιάδες άνθρωποι που θυμήθηκαν πως το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο «αποτέλεσμα». Είναι πρωτίστως μια ιδιαίτερη ψυχαγωγία. «Πάμε στου Καραϊσκάκη και αυτή την Κυριακή, να χαρούμε πανηγύρι και Ολυμπιακή ψυχή» έλεγε εκείνο το τραγούδι που σκαρώθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’70 και μεγάλωσε ερυθρόλευκες γενιές. Επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε φέτος. Ακολουθούν μερικοί λόγοι που το… επέβαλλαν μέσα από το ταξίδι της σεζόν. Λόγοι σαν αυτοί:

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή