Η καλλιέπεια του μπρουτάλ καθεστωτισμού

Σε σχέση με πέντε ημέρες σιωπής, 1.300 λέξεις θα φαντάζουν πάντα σαν υπερπαραγωγή γραπτού λόγου. Σαν μια ακατάσχετη έκλυση φαιάς ουσίας, σαν ένας ασυγκράτητος χείμαρρος σκέψης. Αλλά να που τόσες λέξεις μπορεί να λένε λιγότερα και από τη σιωπή. Να που ο χείμαρρος μπορεί να έχει την αποφορά του οχετού, αλλά ο ήχος του να πνίγεται στην εκκωφαντική σιωπή. Και τα ερωτήματα να εξακολουθούν να αιωρούνται: ζήτησε ή δεν ζήτησε το Μαξίμου από τον Μαρινάκη να δανείσει στον Καλογρίτσα; Ζήτησε ή δεν ζήτησε να τοποθετήσει διευθυντές της αρεσκείας του στο «Βήμα» και στα «ΝΕΑ», όπως ακριβώς είχε συμβεί σε άλλο μιντιακό όμιλο;