Κάφκα: μια ανεξάντλητη ήπειρος

Γιατί ο Κάφκα; Εννοώ γιατί ένας φαινομενικά σκοτεινός συγγραφέας έτυχε τόσο καθολικής αποδοχής ώστε η πιθανή ανακάλυψη αδημοσίευτων χειρογράφων του να αποτελεί πρώτη είδηση; Ισως γιατί η χρονική απόσταση του αναγνώστη από το έργο του είναι ό,τι πρέπει για να αιφνιδιαστείς ευχάριστα όταν ξανανοίξεις οποιοδήποτε βιβλίο του. Τι εννοώ; Οτι όταν η επιρροή της ανάγνωσης σβήσει μέσα σου μένει μια ανάμνηση σκοτεινιάς, μια αίσθηση αδυναμίας απέναντι στις ανώτερες δυνάμεις που κυβερνούν τη ζωή του ανθρώπου: την απρόσωπη διοίκηση με τη δική της λογική και τους ανεξέλεγκτους μηχανισμούς, το κατεστημένο δίκαιο που ρίχνει βαριά σκιά παράγοντας αισθήματα ενοχής για απροσδιόριστους λόγους, τους εγκαθιδρυμένους  θεσμούς με τη δική τους λογική και την αυτονομημένη από τον κοινωνικό έλεγχο τεχνολογία, την οποία οι εκάστοτε φορείς της προσπαθούν διακαώς να αιτιολογήσουν. Ωστόσο, μόλις ξαναπιάσεις ένα έργο του στα χέρια σου, στον αλληγορικό του κόσμο υπερκάθεται μια αύρα σουρεαλιστικού χιούμορ, μια εμπεδωμένη στα κοινωνικά πεπραγμένα αφηγηματική ικανότητα, ένα πρόγραμμα να υπηρετήσει (ο συγγραφέας) ετερόκλητα είδη γραφής: από το φανταστικό ώς το δοκιμιακό, από το υπαρξιακό ώς την καθαρή παραμυθία, από τον σουρεαλισμό ώς την καθαρή παρωδία. Τι πιο λυτρωτικό;