Γελοίες αμετροέπειες

Είναι γεγονός ότι σε εποχές υποχώρησης των ιδεολογιών όπως η δική μας, θεριεύει το «εγώ» του κάθε ανθρώπου και όλοι θέλουν οτιδήποτε κάνουν να το πιστώνεται ο καθένας για λογαριασμό του, σαν να μην απηχεί μια γενικότερη προσπάθεια ή ένα γενικότερο πνεύμα ώστε οι ίδιοι να λογαριαζόμαστε απλά οι φορείς του. Δεν είναι κάτι κακό όταν όμως δεν καταντάει απωθητικό και συχνά αηδιαστικό. Σε συνέδρια, σε σεμινάρια, σε παρουσιάσεις βιβλίων, σε ραδιόφωνα και τηλεοράσεις, συγγραφείς, καλλιτέχνες, πανεπιστημιακοί, στοχαστές, όποιο και αν είναι το θέμα, τεχνηέντως το χρησιμοποιούν ώστε να μάθουμε πώς πρωτοήρθαν σε επαφή οι ίδιοι μαζί του, πώς το αντιμετώπισαν και ανέλαβαν μάλιστα το ρίσκο να εκφράσουν θέσεις ρηξικέλευθες και τολμηρές, αν και ποτέ δεν έγιναν ακουστές και ακόμα χειρότερα να παραγκωνιστούν από ανθρώπους με απόψεις επίπεδες και ρηχές.