Ισότητα ευκαιριών και πολιτική υποκρισία

Ο αριστούχος μαθητής και φοιτητής και άριστος επαγγελματίας Στέλιος Κυμπουρόπουλος έγραψε: «Δεν θέλησα ποτέ μόρια, επιδόματα, χάρες. Ισες ευκαιρίες διεκδικώ. Αυτό που δεν υπάρχει». Για εκείνους που έχουν αντίληψη της θεωρίας για την ισότητα, ο κ. Κυμπουρόπουλος συμπύκνωσε αυτό που πρέπει να αποτελεί το θεσμικό όχημα για την αποκατάσταση των κοινωνικών αδικιών. Η κοινωνία ισότητας των ευκαιριών δεν χρειάζεται να μοριοδοτεί τις ευάλωτες κατηγορίες πολιτών διότι έχει η ίδια μεριμνήσει με εμπροσθοβαρείς δημόσιες πολιτικές, εξατομικευμένες για κάθε κατηγορία, να φέρει όλους στο ίδιο σημείο αφετηρίας. Εάν ο κ. Κυμπουρόπουλος είχε εξασφαλισμένη από την πολιτεία την προληπτική ειδική μέριμνα που το Σύνταγμα ρητά επιβάλλει, όπως για παράδειγμα πλήρη διδακτικά εγχειρίδια στη μορφή που θα τον διευκόλυναν, μέσα που θα επέτρεπαν την άνετη μετακίνησή του, εξ αποστάσεως διδασκαλία, δασκάλους που θα ήταν εκπαιδευμένοι στη διαχείριση μαθητών και φοιτητών με αναπηρίες, δεν θα χρειαζόταν καμία τυπική μοριοδότηση για να κατακτήσει αυτό που αντιστοιχεί στην πνευματική του ικανότητα και την αστείρευτη θέλησή του.