Στη Νίκαια χαμογελούν ξανά

Το γυμναστήριο του Πλάτωνα είναι ιστορικό. Στη μνήμη όσων έχουν αγαπήσει το μπάσκετ από μικρά παιδιά, η συγκεκριμένη έδρα φιλοξένησε πολλούς σπουδαίους άσους. Τα παλιά τα χρόνια, δύσκολα κάποιος περνούσε από κει. Ηταν αληθινά μια σκληρή δοκιμασία. Ισως γιατί εκεί αγωνιζόταν ο σπουδαιότερος παίκτης που φόρεσε τη φανέλα του Ιωνικού, ο ξεχωριστός Παναγιώτης Γιαννάκης. Η μεταγραφή του στον Αρη το καλοκαίρι του ’84, μπορεί να δημιούργησε μια αυτοκρατορία στο Αλεξάνδρειο, ταυτόχρονα όμως ξήλωσε το πουλόβερ της γαλανόλευκης ομάδας. Σταδιακά ήρθαν ο κατήφορος και οι μικρές κατηγορίες. Αλεξανδρίδης (ένας σέντερ φορ-τσέπης), Μπολάτογλου, Μπεζεντάκος, Χατζησμάλης, Πετρίδης, Γουργιώτης, Καλαφατάκης, Οικονόμου (τελευταίος που έκανε ηχηρή μεταγραφή), ήταν κάποιοι ακόμη που γαλουχήθηκαν στον Ιωνικό και τίμησαν τη φανέλα του. Φτάνοντας πολύ ψηλά την μπασκετομάνα Νίκαια. Αλλά πάνω απ’ όλους ο Γιαννάκης, ο τόσο καθοριστικός και πολύ σημαντικός σε κάθε ματς. Μπροστά στα μάτια μου, αρχές δεκαετίας του ’80, προέκυψε μια ραψωδία με το Ιωνικός – Αρης 113-114, αλλά ταυτόχρονα και Γιαννάκης – Γκάλης 73-62! Τότε που οι άσοι οδηγούνταν σε one man show, οι άμυνες σχεδόν δεν υπήρχαν και ο κόσμος άμαθος ακόμη σε τακτικές και προπονητικά πλάνα, αποθέωνε τη δημιουργία και την έμπνευση.