«Οπως όλοι οι Ουρουγουανοί, ήθελα κι εγώ να γίνω ποδοσφαιριστής. Επαιζα καταπληκτικά, ήμουνα τέλειος, αλλά τη νύχτα, στον ύπνο μου. Τα πρωινά ήμουν ξυλοκόπος, χειρότερος δεν έχει περάσει από τις αλάνες της χώρας μου. Πέρασαν πολλά χρόνια ώσπου να αποδεχτώ τελικά τον εαυτό μου: δεν είμαι παρά ένας ζητιάνος που περιφέρεται ανά τον κόσμο, παρακαλώντας για λίγο καλό ποδόσφαιρο στα γήπεδα. Ενα καλό παιχνίδι, για τον Θεό». Ο Εντουάρντο Γκαλέανο, ίσως ο τελευταίος φιλόσοφος του football, περιέγραψε λυρικά το πιο σκληρό… μάθημα ενηλικίωσης κρατώντας στα χέρια του μια μπάλα. Το δευτερόλεπτο, που το μπαλόνι του ονείρου σκάει με κρότο μέσα στην νύχτα. Στο βράδυ που δίχως να σε ρωτήσει, κοιμάσαι παιδί και ξυπνάς άντρας. Οταν καταλαβαίνεις πως ζωή δεν είναι αυτό που θα ήθελες, αλλά αυτό που… βλέπεις!

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή