Μπήκαν με φόρα στη μικρή περιοχή της ζωής μας. Οχι ακριβώς απρόοπτα γιατί σε όλους μας «κάτι» έλεγαν οι φιγούρες τους. Ηταν γνώριμες. Ακόμη κι αν είχαν ρυτίδες, καθόσον έρχονταν από το παρελθόν. Αυτές οι εικόνες, ο Κούδας με τον Αποστολίδη, ο Κωστίκος με τον Ιωσηφίδη, ο Δημόπουλος με τον Ασλανίδη, επιμένουν να ξαναζήσουν. Για να μην ειπωθεί πως ζούνε ακόμη πιο έντονα, ακόμη πιο δυνατά, λες και γύρισαν τον χρόνο πίσω στο αξέχαστο χθες… Αυτή η γλυκιά νοσταλγία καταφέρνει μια ζωή να είναι στη μόδα και όλοι παραδέχονται, σέβονται καλύτερα, τους άσους που σφράγισαν τους πρώτους τίτλους. Κάνοντας περιπλανήσεις στον χρόνο, δεν πρέπει να τρομάζεις. Διδάσκεσαι. Ενίοτε γίνεσαι και καλύτερος. Επινοείς τρόπους για να αποφύγεις λάθη που εκείνη τη στιγμή δεν σε δίδαξαν και δεν μπορούσες, τυφλωμένος από τη δόξα, να αποφύγεις.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή