«Ρακοσυλλέκτης» μιας ζωής

Ο Κώστας Χατζηδουλής δεν ήταν από τους ανθρώπους που μπορείς, εύκολα, να τους περιγράψεις. Μπορείς όμως να τον διηγηθείς. Οπως διηγείσαι, μέσα από τις πράξεις του και τα γεγονότα που τον αφορούν, έναν θεατρικό ρόλο. Ή τον χαρακτήρα ενός μυθιστορήματος. Ούτως ή άλλως ήταν μια μυθιστορηματική προσωπικότητα. Σαν ήρωας από το «10» του Μ. Καραγάτση. Ή, λόγω πειραϊκής καταγωγής, από κάποιο βιβλίο του Χαριτόπουλου. Ή, ακόμη, από το «Τρίτο στεφάνι» του Ταχτσή. Εξάλλου και ο ίδιος ως μυθιστόρημα έβλεπε τη ζωή γενικώς. Γι’ αυτό και ήθελε να την εμπλουτίζει με στιγμιότυπα. Και στους ανθρώπους που διάλεγε για φίλους του ανίχνευε και αναδείκνυε μια «σκηνική» πλευρά της προσωπικότητάς τους. Ακόμη και αν οι ίδιοι δεν την είχαν συνειδητοποιήσει. Οταν δε τον ρωτούσες πώς ήταν ο Τσιτσάνης, ο Παπαϊωάννου, η Παπαγιαννοπούλου, όλοι αυτοί οι μύθοι που γνώρισε, δεν αναλωνόταν σε περιγραφές. Διηγούνταν απλώς μια ιστορία από τη ζωή τους.