Μάθημα στα σχολεία…

Στο εξωτερικό οι αυτοβιογραφίες των μεγάλων προσωπικοτήτων του ποδοσφαίρου (και όχι μόνο…) κάνουν θραύση: αυτή του Φραντσέσκο Τότι, πριν από λίγο καιρό, είχε πουλήσει σαράντα δύο χιλιάδες αντίτυπα την πρώτη εβδομάδα της έκδοσής της και οι συνολικές πωλήσεις ξεπέρασαν τις διακόσιες χιλιάδες – είχε βοηθήσει κι ο τίτλος «Εγώ ο αρχηγός». Υπάρχει μια dream team αθλητών που αποκαλύπτοντας λεπτομέρειες για τη ζωή τους έγραψαν μπεστ σέλερ: ο Ιμπραΐμοβιτς, ο Ντελ Πιέρο, ο Μέσι, ο Ζανέτι, αλλά και ο Αγκάσι, ο Τζόρνταν, ο Τάισον τα κατάφεραν και ως «συγγραφείς» – βάζω τα εισαγωγικά γιατί τα πιο πολλά από τα βιβλία τα έχουν γράψει επαγγελματίες γραφιάδες (συνήθως αθλητικογράφοι), που είχαν την υπομονή να τους ακούσουν να μιλάνε για μέρες. Ολα αυτά τα βιβλία έχουν συνήθως μια ομοιότητα: είναι διηγήσεις μιας ζωής που έγινε καταπληκτική γιατί ο ταλαντούχος που μιλάει, δούλεψε σκληρά ξεπερνώντας αντιξοότητες που ο αναγνώστης δεν φαντάζεται. Υπάρχουν σε όλες αυτές τις διηγήσεις πατεράδες που πιστεύουν στο ταλέντο των γιων, οικογένειες σκληρές, παιδικά χρόνια γεμάτα όνειρα, απογοητεύσεις και πολλή πίστη. Επίσης αν τα βιβλία αυτά γίνονται εκδοτικές επιτυχίες είναι και γιατί κάποια έχουν και ιστορίες καβγάδων – έστω με μεροληπτική αφήγηση. Διαβάζεις για το τι έγινε ανάμεσα στον Τότι και στον προπονητή του Λουτσιάνο Σπαλέτι ή στον «Ιμπρα» και στον Γκουαρντιόλα και είναι σαν να βλέπεις μπροστά σου το making of μιας εποχής – το πώς έγιναν όλα. Τα πιο πολλά από αυτά τα βιβλία είναι διασκεδαστικά. Μια μόνο βιογραφία θα μπορούσε να γίνει μάθημα στα σχολεία: αυτή του Γιόχαν Κρόιφ που κυκλοφορεί και στα ελληνικά από τις εκδόσεις mvpublications με τον τίτλο «Γ1ΟΧ4Ν».