Αλλο υποκριτική και άλλο υποκρισία. Αλλο το χειροκρότημα για τον ηθοποιό και άλλο για τον πολιτικό. Αλλο το Θέατρο του Παραλόγου του Μπέκετ και του Ιονέσκο κι άλλο αυτό που διεξάγεται μέσα στην Βουλή ή κατά την διάρκεια του προεκλογικού αγώνα…

Οχι, η πολιτική και το θέατρο δεν μοιάζουν, ξεκινώντας από το πρώτο και βασικό: η υποκριτική απαιτεί αλήθεια ενώ η υποκρισία ψέμα – κι ας είναι ομόρριζες οι λέξεις. Κι ούτε μπορούν να μοιάσουν λόγω του «βομβαρδισμού» από υποψηφίους στους συνδυασμούς των κομμάτων ή των περιφερειακών και δημοτικών σχημάτων. Ετσι κι αλλιώς «όλος ο κόσμος μια σκηνή» είναι, σύμφωνα με τον Σαίξπηρ («Οπως σας αρέσει»).

Το φαινόμενο δεν είναι καινούργιο: η δημοσιότητα έχει αποτελέσει συχνά – πυκνά το εφαλτήριο για καλλιτέχνες και κυρίως ηθοποιούς προς την πολιτική. Μια ξαφνική τηλεοπτική επιτυχία λειτουργεί σαν μαγνήτης, φέρνει έναν ηθοποιό στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, με αποτέλεσμα να τον οδηγήσει σε μια θέση στη Βουλή – ή ακόμα και σε ένα υπουργείο. Βέβαια όλα αυτά συμβαίνουν γιατί και το κοινό ή οι ψηφοφόροι σταυρώνουν με μεγάλη ευκολία τους επωνύμους…

Ουκ ολίγα τα παραδείγματα μέσα στα χρόνια, που στις μέρες μας έχουν φτάσει σε ακρότητες ή καλύτερα σε γελοιότητες: αρκεί μια θέση στη λίστα, όποια λίστα, αλλά κατά προτίμηση της Ευρωβουλής, με όποιο κόμμα. Η πρόσφατη περίπτωση του Αλέξη Γεωργούλη ήρθε να μας θυμίσει ότι δεν χρειάζεται να έχεις κάτι να πεις, αρκεί να έχει να πει κάτι το όνομά σου. Και δεν είναι ο μόνος στην τρέχουσα εκλογική χρονιά…

Ελάχιστες αποδεικνύονται οι εξαιρέσεις εκείνες που είχαν στην αφετηρία τους ανθρώπους με συγκεκριμένους στόχους και συγκεκριμένη ταυτότητα, που μπήκαν στην πολιτική ύστερα από μια επιτυχημένη καριέρα στην τέχνη τους, και όχι σαν πυροτέχνημα.

«Φταίει η Μελίνα», είναι η εύκολη και απλή απάντηση, όχι όμως και η σωστή. Γιατί ξεχνάμε ότι η Μελίνα Μερκούρη μπήκε στην πολιτική ύστερα από μια καριέρα στο θέατρο και τη μεγάλη οθόνη, εντός και εκτός Ελλάδος, και της αφιερώθηκε, ακόμα κι όταν έχασε… Σταρ στο σανίδι, σταρ στη Βουλή – είναι θέμα ανθρώπου και προσωπικότητας, όχι λίστας. Φεύγοντας άφησε τη σφραγίδα και την αύρα της. Και, όχι, δεν φταίει η Μελίνα. Εμείς φταίμε που δεν βλέπουμε τη διαφορά.