ΗχοΔύναμα

Σούμαν. Οι Τέσσερις Συμφωνίες, Κρίστιαν Τίλεμαν, Στατσκαπέλε της Δρέσδης, Sony, 2 CD

Το σχετικά σύντομο και ακραία περιπετειώδες πέρασμα του Ρόμπερτ Σούμαν από τη ζωή σφράγισε πολλαπλά τη μουσική. Πριν από την απόπειρα αυτοκτονίας στον Ρήνο και πριν από το τραγικό τέλος με μια βαριά κλονισμένη ψυχική υγεία, ο Σούμαν είχε φέρει τη δική του επανάσταση στον μουσικό κόσμο τόσο ως συνθέτης όσο και ως διαμορφωτής της νέας μουσικής συνείδησης μέσα από τα κείμενά του στην, πραγματικά επαναστατική, μουσική του επιθεώρηση. Αλλά και όλα αυτά να μην υπήρχαν, θα έμενε φυσικά στην Ιστορία ως ο άνθρωπος που πρώτος είδε και χαιρέτισε τον νεαρό Μπραμς φέρνοντάς τον με το περίφημο άρθρο του στο επίκεντρο του γερμανικού και του διεθνούς μουσικού ενδιαφέροντος της εποχής του. Ως συμφωνικός συνθέτης, ο Σούμαν παρουσιάζει κάποιες ανισότητες: παρά την ιδιοφυή γραφή που γενικά τις χαρακτηρίζει, οι Τέσσερις Συμφωνίες του περιλαμβάνουν και ορισμένα σαφή σημεία αδυναμίας – που όμως δεν είναι σε καμία περίπτωση ικανά να μειώσουν τη γοητεία και τη σημασία τους. Οι Συμφωνίες αυτές έχουν πια πολύ μεγάλη ερμηνευτική παράδοση, ένα από τα κυριότερα κεφάλαια της οποίας έχει γραφτεί στη Δρέσδη, από όπου έρχεται και η νεότερη ηχογράφηση των έργων από τη Στατσκαπέλε και τον Κρίστιαν Τίλεμαν. Οι άνθρωποι που έχουν πειστεί για τα «όργανα εποχής», την αντίστοιχη εποχή και, ακόμα περισσότερο, την επέκτασή της μέχρι και τα χρόνια του Σούμαν, δεν είναι οι κατάλληλοι αποδέκτες αυτών των ηχογραφήσεων. Ολοι οι υπόλοιποι όμως θα τις απολαύσουν αληθινά, αν μη τι άλλο για τον υπέροχο ήχο αυτής της ορχήστρας, που μπορεί με αξιώσεις να διεκδικεί τον τίτλο μιας από τις σημαντικότερες στον κόσμο. Παραδοσιακός, βαρύς και συντηρητικός, ο Τίλεμαν φέρει πλέον πιο εξελιγμένα αυτά τα χαρακτηριστικά από ό,τι στο παρελθόν, αν και πάντα συνιστούν τη βάση της ερμηνευτικής του. Ολα αυτά συγκροτούν ερμηνείες ενός Σούμαν «παλαιάς» ίσως για κάποιους, πλην εξαιρετικά γοητευτικής, «κοπής».