Ο τελικός παντού σε όλο τον κόσμο είναι γιορτή. Στην Ελλάδα, όπως έχουμε ξαναπεί, είναι κινητή εορτή. Κάτι σαν το Πάσχα. Πότε από δω, ποτέ από κει. Πότε έτσι, πότε αλλιώς. Τη μία παίζουνε στο ΟΑΚΑ ΑΕΚ – Ολυμπιακός χωρίς κόσμο. Την άλλη παίζουνε ΠΑΟΚ – ΑΕΚ στο Πανθεσσαλικό και γίνεται ο Βόλος Βαγδάτη. Πέρυσι τον κατεβάζουνε στην Αθήνα και παίζουνε ΑΕΚ – ΠΑΟΚ με κόσμο. Αλλά, ύστερα από 50 χρόνια, με ξένο διαιτητή. Φέτος, την αλλάζουνε τη βιόλα και πάνε να κάνουνε τον τελικό κεκλεισμένων των θυρών. Κάθε φορά και κάτι καινούργιο. Και κάτι διαφορετικό. Οχι σαν τους μουρόχαβλους τους Εγγλέζους που εδώ κι έναν αιώνα τον κάνουνε στο Γουέμπλεϊ. Με την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ να εκφράζουν την αντίθεσή τους. Με δεδομένο λοιπόν ότι οι δήθεν αρμόδιοι δεν είναι σε θέση να μοιράσουνε δύο γαϊδουριών άχυρο, γιατί δεν δοκιμάζουν κάτι το καινούργιο. Το πρωτοποριακό.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή