Στο ένα λεπτό που μεσολάβησε μέχρι να περάσει την οδό Μαυρομιχάλη και να ανεβεί στο πατάρι του Warehouse ορισμένες σκέψεις πέρασαν απ’ το μυαλό μου σαν τελευταίες φλασιές πριν από τη συνέντευξη. Ο Θωμάς Μοσχόπουλος, λοιπόν. Αναπόσπαστο κομμάτι του παλιού καλού Αμόρε, όπου μαζί με τον Γιάννη Χουβαρδά έγραψαν ιστορία ως κυψέλη δημιουργικότητας στη θεατρική Αθήνα. Αργά ή γρήγορα στην κουβέντα μας θα φτάναμε και σ’ εκείνη τη στιγμή. Ο Μοσχόπουλος της «Αλκηστης» (2009), παράσταση που με τον τρόπο της συμπυκνώνει και τη σχέση του σκηνοθέτη με το αρχαίο δράμα: περισσότερο ένα work in progress παρά μια μονολιθική προσέγγιση για το «πώς ανεβάζουμε τραγωδίες». Και σίγουρα ένας από τους δημιουργούς που ανανέωσαν το παιδικό θέατρο στην Ελλάδα συμβάλλοντας, ύστερα από την πρόσκληση της βετεράνου Ξένιας Καλογεροπούλου, στη δεύτερη ζωή του θεάτρου Πόρτα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή