«Τα έργα είναι αλεξικέραυνο για τα ανθρώπινα συναισθήματα»

Ντυμένος στα λευκά με ένα πλατύγυρο λευκό καπέλο για να αντέξει τον ήλιο που ρίχνει τις ακτίνες του σε ένα από τα πιο φωτεινά σημεία του πλανήτη βαδίζει πάνω στον ιερό γρανιτένιο βράχο που στέκει στην καρδιά του Αιγαίου. Με ένα σωρό χαρτιά στα χέρια – σημειώσεις και οδηγίες – δεν διευθύνει κάποια ανασκαφική έρευνα, αν και θα μπορούσε καθώς στο πλούσιο βιογραφικό του δεν υπάρχουν μόνο σπουδές περί την τέχνη, αλλά και σχετικές με την αρχαιολογία και την ανθρωπολογία. Παρακολουθεί μια στιγμή ιστορική: τον εποικισμό του νησιού όπου κατά τη μυθολογία γεννήθηκαν ο Απόλλων και η Αρτεμις με δικά του «παιδιά», 29 φιγούρες του από χυτοσίδηρο, δημιουργίες των τελευταίων 20 ετών. Ανάμεσά τους βρίσκονται τέσσερις «νεογέννητες» που φιλοτεχνήθηκαν ειδικά για να ζήσουν για έξι μήνες στο ακατοίκητο νησί της Δήλου, από τα ρηχά της θάλασσας, έξω από το λιμάνι ώς το αρχαιολογικό μουσείο, στη σκηνή του θεάτρου, στις επαύλεις της συνοικίας του θεάτρου, στην είσοδο του Σταδίου αλλά και στην Αγορά των Κομπεταλιαστών.