Σε πρόσφατο «Βιβλιοδρόμιο» δημοσιεύτηκε κριτική της καλής συναδέλφου (σε περίπου όλα τα πεδία: μετάφραση, διδασκαλία μετάφρασης, εφημεριδογραφία) Κατερίνας Σχινά. Η κριτική αφορούσε τη μετάφραση του Δον Κιχότε ντε λα Μάντσα από τη Μελίνα Παναγιωτίδου, και ειδικότερα την ολοκλήρωση του έργου με την έκδοση και του β’ μέρους. Το ότι η μετάφραση της Παναγιωτίδου αποτελεί έργο ζωής και μείζον επίτευγμα έχει ήδη επισημανθεί από άλλους αρμοδιότερους από εμένα, ο οποίος ούτε ισπανικά γνωρίζω ούτε στην κριτική λογοτεχνίας ειδικεύομαι. Από αυτή την άποψη, η κριτική της Κατερίνας Σχινά έρχεται να προσθέσει μία ακόμα φωνή, και μάλιστα από τις πιο έγκυρες, στα όσα διθυραμβικά έχουν ήδη γραφτεί για τη μετάφραση του Δον Κιχότε.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή