«Ο μεγαλύτερος ιταλός ποιητής δεν ήταν ο Μοντάλε, αλλά ο Μάριο Λούτσι». Αυτό απαντούσε, εκτός άλλων, στον γράφοντα ο κορυφαίος κριτικός λογοτεχνίας Τζορτζ Στάινερ, τον Ιανουάριο του 2011 (για το «Books’ Journal») σχετικά με τους «δικούς» του, παραγνωρισμένους συγγραφείς. Μέχρι τότε κυκλοφορούσε στα ελληνικά η περίφημη συλλογή «Γοτθική συλλογή και άλλα» (Σοκόλη, 2005, σε μετάφραση της γνώριμης στον ιταλό ποιητή Μαργαρίτας Δαλμάτη). Πριν από λίγες ημέρες, οι εκδόσεις Βακχικόν πρόσθεσαν στη βιβλιογραφία τη δίγλωσση συλλογή «Ποιήματα της ωριμότητας και της όψιμης άνθησης», με εισαγωγή του Θεοδόση Κοντάκη, ο οποίος κερδίζει το στοίχημα της ευαίσθητης μετάφρασης με καίρια επιλεγμένες λέξεις. Ο Μάριο Λούτσι γεννήθηκε σε  ένα προάστιο της Φλωρεντίας το 1914 και πέθανε στη γενέτειρά του το 2005. Θεωρείται, όπως διαβάζουμε στην εισαγωγή, ο ποιητής που πέρασε από όλα τα ρεύματα του ιταλικού ποιητικού μοντερνισμού του 20ού αιώνα, ενώ διακρίθηκε ως κριτικός και μεταφραστής λογοτεχνικών έργων. Κατά τη δεκαετία του 1930 μυήθηκε στο ποιητικό ρεύμα του ερμητισμού (εδώ κορυφαίος εκπρόσωπος ήταν ο Μοντάλε και ο Κουαζίμοντο), ενώ στην επόμενη περίοδό του αναπτύσσει «ένα ιδίωμα που ανακαλεί την οραματική ποίηση των ρομαντικών». Στη δεύτερη φάση – δεκαετίες 1950 και 1960 – ο Λούτσι «πασχίζει να συνθέσει τις μεταφυσικές – χριστιανικές του καταβολές με την εντρύφηση σε έναν άχαρο μεταπολεμικό κόσμο», ενώ στην τρίτη – δεκαετία 1980 – η ποίησή του αποκτά κρυπτικό και μυστικιστικό περιεχόμενο, την ίδια στιγμή που συνδέεται με τον καθημερινό λόγο. Ο ίδιος ο μεταφραστής παρατηρεί: «Στη μετάφραση των ποιημάτων της ώριμης περιόδου προτιμήθηκε ένα ύφος πιο εξομολογητικό και πιο κοντινό στην καθημερινή ομιλία, ώστε να αναδεικνύεται η ένταση ανάμεσα σε έναν, ενίοτε σκληρό, ρεαλισμό και στο υπερβατικό στοιχείο που συνήθως υποφώσκει.  στα ώριμα ποιήματα, αντίστοιχα, η μετάφραση – όπως και το πρωτότυπο – στρέφεται σε ένα πιο υψηλό ύφος, με απηχήσεις κυρίως από τα ιερά κείμενα». Αξίζει να σημειωθεί ότι στη συλλογή αυτή μεταφέρεται για πρώτη φορά στα ελληνικά το ποίημα «Στη Νίκη Ζ. και στην πατρίδα της», το οποίο ο Λούτσι έγραψε για τον αγώνα της Κύπρου το 1955. Αλλά από αλλού ο αποχαιρετισμός:

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή