Ο Σπ. Τρικούπης και η εποχή του

Η Ιστορία αποτελείται από ένα σώμα επιβεβαιωμένων γεγονότων. Αυτά που παραδίδονται στον ιστορικό μέσα από μια σειρά εγγράφων, ντοκουμέντων και στοιχείων, όπως – μη σας αιφνιδιάζει η πεζολογική παρομοίωση – ένα ψάρι εναποτίθεται στο τραπέζι του ψαρά. Ο ιστορικός τα συλλέγει, τα μεταφέρει, τα «μαγειρεύει» και τα παραδίδει με τον δικό του τρόπο. Με αυτόν τον χαρακτηριστικό τρόπο ο Edward Carr όριζε την Ιστορία και τον τρόπο που την παρουσίαζε ο ιστορικός στο κλασικό πλέον έργο του «Τι είναι Ιστορία» (εκδ. Γνώση, 1999.). Η διαδικασία αυτή γίνεται πιο δύσκολη όταν αφορά τις βιογραφίες ιστορικών προσώπων. Ισως επειδή εκεί στα «ψάρια», δηλαδή τα στοιχεία που θα πρέπει να χρησιμοποιήσει ο ιστορικός, απαγορεύεται το λάθος, ενώ το «μαγείρεμά» τους συχνά μπορεί να καταλήξει σε άνοστο αποτέλεσμα. Οι ημερομηνίες, οι γενεαλογίες των προσώπων, οι συγγενικές τους σχέσεις πρέπει να αποδοθούν απολύτως σωστά, το οποιοδήποτε λάθος μπορεί να προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά στην ερμηνεία και κατανόηση και του ιστορικού πλαισίου αλλά και της δράσης του προσώπου εντός αυτού. Η βιογραφία δεν επιτρέπει αυθαίρετα συμπεράσματα, πλαίσια, υποθέσεις – είναι κυρίως μια ταύτιση με το πρόσωπο που βιογραφείται, αλλά παράλληλα και μια αποστασιοποίηση. Μια εξίσωση δύσκολη αλλά και συναρπαστική παράλληλα.