Δεν θα χρειαζόταν πριν από μερικούς μήνες να ασκηθεί κανείς στη μαντική τέχνη για να προβλέψει πως αργά ή γρήγορα η Αγκυρα θα προχωρούσε σε ενέργειες που θα της εξασφάλιζαν μια θέση στο ενεργειακό τοπίο του Νότιου Αιγαίου. Ενας τέτοιος σχεδιασμός ήταν αυτονόητος για μια σειρά από λόγους. Ενας τέτοιος λόγος είναι η εξαιρετικά δυσχερής κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η τουρκική οικονομία και ο ολοένα και πιο ορατός κίνδυνος να καταρρεύσει. Ενας δεύτερος, η αντίληψη που ενσαρκώνει κατεξοχήν ο τούρκος πρόεδρος περί μιας Τουρκίας που θα έχει ρόλο περιφερειακής υπερδύναμης.

Αυτοί οι δύο βασικοί, αλλά και άλλοι λόγοι οδηγούν στο συμπέρασμα πως αυτό το καλοκαίρι δεν θα επιτρέψει τη θερινή ραστώνη. Η δραστηριότητα του τουρκικού πλοίου «Barbaros» στα αμφισβητούμενα τεμάχια της κυπριακής ΑΟΖ μαρτυρά πως η Αγκυρα σκοπεύει να επιστρατεύσει τη γνωστή τακτική των προκλήσεων για να επιτύχει τους σκοπούς της. Την ίδια ώρα όμως στην εξίσωση θα πρέπει να μπει και η «μάχη των πυραύλων» στο τρίγωνο Αγκυρα – Ουάσιγκτον – Μόσχα, στην οποία, πρέπει να σημειωθεί, έχει εμπλοκή και το Ισραήλ.

Είναι σαφές πως, στο πλαίσιο αυτό, απαιτείται η μεγαλύτερη δυνατή προσοχή από την Αθήνα. Η εγρήγορση δεν είναι προαιρετική αλλά υποχρεωτική. Το Αιγαίο είναι ένας τουριστικός παράδεισος για τους καλοκαιρινούς επισκέπτες του. Αλλά στα μάτια εκείνων που αναζητούν διέξοδο στα προβλήματά τους, όπως είναι ο τούρκος πρόεδρος, φαντάζει πλέον και ως Ελντοράντο. Ενα Ελντοράντο που δεν έχει την οσμή του αντηλιακού, αλλά των υδρογονανθράκων.