Μετέωρος στη σκιά τού εαυτού του

Το όνομα του Τάκη Μόσχου συνδέθηκε τόσο πολύ με το νέο κύμα του ελληνικού κινηματογράφου το οποίο άρχισε να αναπτύσσεται στις αρχές της δεκαετίας του 1980, που όταν μια δεκαετία αργότερα το κύμα αυτό κόπασε, ο Μόσχος φάνηκε κι αυτός να κοπάζει μαζί του. Λες και η καριέρα του αποσυντονίστηκε. Για μια μεγάλη περίοδο, μάλιστα, ήταν εντελώς εξαφανισμένος σε σημείο που πολύς κόσμος δεν γνώριζε τι είχαν απογίνει τα ίχνη του. Μόνον τα πολύ οικεία πρόσωπα γνώριζαν. Βέβαια, η απάντηση βρισκόταν στην εξάρτησή του σε ναρκωτικές ουσίες (για την οποία αργότερα δεν θα δίσταζε να μιλήσει ανοιχτά), ένα πάθος στο οποίο τελικά οφείλεται η «καταδίκη» του: η υγεία του είχε ταλαιπωρηθεί σε τεράστιο βαθμό και κάποια στιγμή, ενώ το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν σε κώμα έπειτα από σειρά εγκεφαλικών επεισοδίων που είχε υποστεί, δεν άντεξε άλλο. Οπότε ήρθε ο πρόωρος θάνατός του στις 29 Απριλίου στα 68 του.