Ενα από τα λιγότερο γνωστά αλλά και από τα πλέον πολιτικά και φιλοσοφικά έργα του Βίκτωρος Ουγκώ, «Ο άνθρωπος που γελά» («L’ homme qui rit», 1869) έχει συχνά πυκνά αποτελέσει πηγή έμπνευσης για διασκευές και μεταφορές στη σκηνή και τη μεγάλη οθόνη. Κεντρικός ήρωας είναι ένας άνδρας πάνω στο πρόσωπο του οποίου χαράχτηκε ένα μόνιμο χαμόγελο, χαμόγελο που ήρθε ως αποτέλεσμα εκδικητικής επέμβασης και βίαιης πράξης. Μόνο που ο ίδιος δεν γελά, ποτέ… Σαν να αντανακλούν πάνω στο πρόσωπό του η ψευτιά και η διαστρεβλωμένη εκδοχή της εξουσίας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή