Ο Χαλεπάς σε σκίτσα

Το 1934 ο Γιαννούλης Χαλεπάς επισκέπτεται την «Κοιμωμένη» στο Α’ Νεκροταφείο. Εχουν μεσολαβήσει η περίοδος του Μονάχου, ο εγκλεισμός για περίπου 14 χρόνια στο ψυχιατρείο της Κέρκυρας, η «επιστροφή» στην Τήνο και την Αθήνα. Ο συγγραφέας Στρατής Δούκας, λάτρης του έργου του, γράφει για την επίσκεψη του Γ. Χαλεπά: «Ηταν τόσος ο συνωστισμός, που χρειάστηκε να επέμβουν οι φύλακες, για να κυκλοφορεί ελεύθερα. Φωτορεπόρτερ, σκιτσογράφοι, δημοσιογράφοι αντιπρόσωποι όλων των τάξεων. Ο ερχομός του είχε κάνει να ξεσηκωθεί ολόκληρη η Αθήνα. Ο κόσμος ήταν περίεργος να δει πώς θα φερνόταν, τι στάση θα τηρούσε μπροστά στο αθάνατο έργο του. Από φόβο μη συγκινηθεί, τον πέρασαν -γιατί ο συνωστισμός του κόσμου ήταν αδιαπέραστος – πρώτα από άλλα μνημεία… Οταν, τέλος, κατά τις 7 το βράδυ έφθασε μπροστά της, ζήτησε να του ανοίξουν το κιγκλίδωμα και μπήκε…». Ο μύθος του Χαλεπά (εκτός άλλων, του «αθώου σαλού» και του «αναρρώσαντος φρενοβλαβούς») δεν έχει σταματήσει να παράγει αναθεωρήσεις ή και να εμπνέει νεότερους καλλιτέχνες. Τελευταίο παράδειγμα, εκτός γλυπτικής, το graphic novel «Γιαν. Χαλεπάς: ο μύθος της νεοελληνικής γλυπτικής» (εκδ. Πατάκη) των Δημήτρη Βανέλλη (σενάριο) και Θανάση Πέτρου (σχέδιο), οι οποίοι συνεργάζονται με επιτυχία από το 2003 έχοντας εκδώσει το άλμπουμ «Παραρλάμα και άλλες ιστορίες του Δημοσθένη Βουτυρά» (2011), «Το Γιούσουρι και άλλες φανταστικές ιστορίες» (2012, καλύτερο κόμικ στα Comicdom Awards) και η «Μεγάλη Βδομάδα του πρεζάκη» (2015), όλα από τις εκδόσεις Τόπος.