Εχοντας πλέον εισέλθει στην τελική εκλογική ευθεία, αυτό που έδειξε η συζήτηση στη Βουλή είναι ότι στη «μετακότερον» εποχή ο Τσίπρας έχει μία και μόνη πυξίδα: αίμα στην αρένα. Δεν φοράει πια τη γλυκιά φατσούλα. Εχει αντιληφθεί ότι δεν τον βοηθά πια. Την έβγαλε, λοιπόν, και στη θέση της βλέπουμε για πρώτη φορά ανοιχτά το πραγματικό πρόσωπό του: ενός ανθρώπου αδίστακτου και χωρίς όρια, που ακόμα και ο Πολάκης είναι τελικά δίπλα του αρσακειάδα. Γιατί τον Πολάκη τον βλέπεις αμέσως. Τον Τσίπρα, για να τον δούμε και «επισήμως» ποιος πραγματικά είναι έπρεπε να περάσουν χρόνια και να φτάσει πρώτα να βρεθεί στο καναβάτσο. Με τον Πολάκη οι πολίτες ξέρουν με τι έχουν να κάνουν. Με τον Τσίπρα, όμως, δεν ξέρουν. Ή, τουλάχιστον δεν ήξεραν μέχρι χθες.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή