Ενώ η τουρκική ηγεσία εντείνει τις προκλήσεις της στην ΑΟΖ της Κύπρου, τις παραβιάσεις στο Αιγαίο, ο υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Κατρούγκαλος εμφανίζεται εκ νέου καθησυχαστικός, λέγοντας πως η Τουρκία προσπαθεί να αντιδράσει στην «πρόοδο» που υπάρχει στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά αποτυγχάνει διότι εισπράττει την καταδίκη σύσσωμης της «διεθνούς κοινότητας». Φαίνεται πως ο κ. Κατρούγκαλος αποφάσισε να εντρυφήσει στα νέα «παραμύθια της Χαλιμάς», εμπνευσμένος από το πρόσφατο ταξίδι του στο Ομάν και στο Κατάρ.

Ομως, κανέναν πλέον δεν παραπλανά ο εφησυχασμός που εκπέμπουν στα ελληνοτουρκικά ζητήματα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα του ευρωατλαντικού «τόξου» (ΝΔ, ΚΙΝΑΛ κ.ο.κ.), που ψευδώς ισχυρίζονται ότι οι «ισχυροί μας σύμμαχοι» (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ) θα εγγυηθούν την ασφάλειά μας και την ειρήνη.

Κάτι τέτοιο δεν έγινε εδώ και δεκαετίες, όπως δείχνουν η κατοχή του 40% της Κύπρου, οι χιλιάδες ετήσιες παραβιάσεις στο Αιγαίο, οι διεκδικήσεις που προβάλλει η αστική τάξη της Τουρκίας σε βάρος κυριαρχικών δικαιωμάτων Ελλάδας και Κύπρου. Εδώ η πρακτική των «ισχυρών συμμάχων» αποδείχτηκε όχημα αποθράσυνσης της νατοϊκής «συμμάχου» Τουρκίας.

Γιατί άραγε; Δεν μπορούμε να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα αν δεν δούμε πως η Τουρκία διεκδικεί έναν γενικότερο ρόλο στη Μέση Ανατολή, στην Ευρασία, στον Καύκασο, στα Βαλκάνια κ.ο.κ. Εκεί εντάσσονται και οι διεκδικήσεις της στο Αιγαίο και στην Κύπρο, έχοντας ανοίξει ένα «ανατολίτικο παζάρι» με ΝΑΤΟ – ΗΠΑ και ΕΕ, αξιοποιώντας και τις πολύμορφες σχέσεις που αναπτύσσει με τη Ρωσία. Μεταξύ άλλων ζητεί να αναλάβει τον ρόλο της «πόρτας» σε μια ευρύτερη περιοχή, που μπορεί να φέρει νέα κέρδη για τα μονοπώλια των ΗΠΑ – ΕΕ.

Οι κυρίαρχοι «κύκλοι» της Τουρκίας κινούνται ανάμεσα στο «δίπολο» της συνεργασίας αλλά και των ανταγωνισμών, με τους αντίστοιχους «κύκλους» της Ελλάδας και των άλλων χωρών. Στο «μάτι» της τουρκικής αστικής τάξης έχει μπει ο ενεργειακός πλούτος του Αιγαίου, της Ανατολικής Μεσογείου και το πρόβλημα είναι πως ΝΑΤΟ και ΕΕ ψάχνουν σ’ αυτή την πορεία τα δικά τους συμφέροντα.

Κυβέρνηση και αντιπολίτευση, που έχουν κοινό παρονομαστή τους τον ευρωατλαντισμό, προσπαθούν να πείσουν τον λαό μας πως μέσα στα πλαίσια αυτών των «συμμαχιών» θα επιλυθούν τα προβλήματα με την Τουρκία. Εχουν ευθύνες γιατί στηρίζουν τον ρόλο του αναβαθμισμένου «μεντεσέ» του ΝΑΤΟ, που η αμερικανική πρεσβεία έχει αναθέσει στην ελληνική κυβέρνηση. Ετσι εμπλέκουν βαθύτερα τη χώρα σε ανταγωνισμούς ξένους προς τα λαϊκά συμφέροντα. Η κυβέρνηση φτάνει στο σημείο να παρουσιάζει την επαίσχυντη Συμφωνία των Πρεσπών, που «εκπονήθηκε» για τις νατοϊκές ανάγκες, ως «πρότυπο» για Αιγαίο και Κύπρο.

Ο λαό μας σε καμία περίπτωση δεν κερδίζει από αυτούς τους ανταγωνισμούς και τις συμμαχίες, ούτε από τις «κόντρες» της «πόρτας» με τον «μεντεσέ» ξένων συμφερόντων.

Η λύση βρίσκεται σε σύγκρουση με αυτόν τον «φαύλο κύκλο», κάτι που μπορεί να γίνει μόνο με ισχυρό ΚΚΕ παντού.

Ο Λευτέρης Νικολάου – Αλαβάνος είναι υποψήφιος ευρωβουλευτής με το ΚΚΕ