Δεν είναι με την ελίτ, είναι με τους πολλούς. Είναι με τους πολλούς, όποιοι και αν είναι οι πολλοί, ό,τι και αν πιστεύουν, όποιος και αν τους εκπροσωπεί. Είναι με τον Θύμιο Λυμπερόπουλο. Με τον «φίλο Θύμιο» που διαφημίζεται στο Αιγάλεω ως το τελευταίο απόκτημα της λαϊκής Δεξιάς. Δεν είναι δύσκολο να ερμηνεύσει κανείς την αγκαλιά του Αλέξη Τσίπρα στον φίλο Θύμιο – ο Τσίπρας αγκαλιάζει τον συνδικαλιστή των οδηγών ταξί για να προποριστεί τις ψήφους που κουβαλάει εκείνος ως «απόλυτος ηγέτης των αυτοκινητιστών ταξί της χώρας», όπως τον περιέγραφε το δελτίο Τύπου με το οποίο ανακοινώθηκε η  νίκη του στις εκλογές του σωματείου πριν από δύο χρόνια. Πέρα όμως από το προφανές του σκοπού, μπορεί να δει κανείς τη διαδρομή που έκανε ο Τσίπρας αυτήν την τετραετία. Μπορεί να επισημάνει την ειρωνεία της τύχης και της Ιστορίας απέναντι σε έναν αριστερό πρωθυπουργό που ξεκίνησε τη θητεία του αγκαλιάζοντας τη λαϊκή Δεξιά του Πάνου Καμμένου και την ολοκληρώνει αγκαλιάζοντας τη λαϊκή Δεξιά του Θύμιου Λυμπερόπουλου.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή