Η Τουρκία παίζει ένα από τα τελευταία της χαρτιά στην Ανατολική Μεσόγειο. Ο στόχος της είναι διττός: αφενός, να συμπεριληφθεί τόσο απευθείας όσο και μέσω των Τουρκοκυπρίων στη λήψη αποφάσεων που αφορούν την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων, αφετέρου, να ανασχέσει τη δυναμική των συμπράξεων μεταξύ Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ – Αιγύπτου σε τομείς πέραν της ενέργειας. Επειδή οι σχέσεις της με Κάιρο και Τελ Αβίβ είναι σχεδόν εχθρικές και οι προοπτικές αποκατάστασης ισχνές, δεν μπορεί να διασπάσει το μέτωπο μέσω αυτών. Αλλά δεν αρκείται σε αυτό. Θέλει με την απειλή μεταφοράς της έντασης στο Αιγαίο, να μην εμβαθυνθούν αυτές οι σχέσεις, με το επιχείρημα ότι έτσι διαμορφώνεται ένα αντιτουρκικό μέτωπο· παρότι γνωρίζει ότι η Αθήνα έχει σε συγκεκριμένες περιπτώσεις μετριάσει τις προθέσεις Αλ Σίσι και Νετανιάχου για την ανάληψη πρωτοβουλιών με αντιτουρκικό πρόσημο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή