«Οι παροχές γίνονται με λεφτά που δεν υπάρχουν». Η δήλωση αυτή ευρωπαίου αξιωματούχου στα «ΝΕΑ» αρκεί για να καταδειχθεί ο κίνδυνος ενός νέου εκτροχιασμού, το κόστος του οποίου θα κληθούν να καταβάλουν οι έλληνες πολίτες σε υπερπολλαπλάσιο βαθμό. Η απειλή εξάλλου είναι ευθεία: το πακέτο των παροχών, λένε οι ευρωπαϊκές πηγές, ανοίγει μια τρύπα 1 δισ. ευρώ, η οποία δεν μπορεί παρά να καλυφθεί με την επιβολή νέων διορθωτικών μέτρων.

Πρόκειται για μια αλόγιστη όσο και κυνική πολιτική. Η κυβέρνηση εξασφάλισε το υπερπλεόνασμα διά της αφαιμάξεως των πολλών για να μοιράσει προεκλογικά επιδόματα σε λίγους ανοίγοντας μια τρύπα την οποία θα καλύψει και πάλι με την αφαίμαξη όλων – ακόμη και εκείνων που ωφελήθηκαν προσωρινά για να πληρώσουν τελικά το όφελος με τόκο. Η κυβέρνηση, με άλλα λόγια, δεν μοιράζει απλώς χάντρες και καθρεφτάκια στους ψηφοφόρους λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές. Στην ουσία χρεώνει τις χάντρες και τα καθρεφτάκια πανάκριβα.

Ο πολιτικός υπολογισμός που υποκρύπτει αυτό το πανάκριβο δάνειο είναι στυγνός. Η κυβέρνηση ξέρει ότι δεν μπορεί να αποτρέψει την ήττα της με αυτές τις παροχές. Φιλοδοξεί απλώς να περιορίσει το μέγεθος της ήττας. Γνωρίζει συνεπώς ότι αυτός που θα χρεωθεί τα νέα μέτρα θα είναι η επόμενη κυβέρνηση. Αυτή η τακτική όμως δεν είναι μόνο πολιτικά αθέμιτη. Είναι και κοινωνικά απαράδεκτη. Κι αυτό επειδή όποιος και να χρεωθεί πολιτικά τα μέτρα, αυτή ή η επόμενη κυβέρνηση, το οικονομικό κόστος θα το καταβάλουν οι πολίτες. Το έγκλημα διαπράττεται πάντοτε εις βάρος τους.