Αναμφισβήτητα ο δημόσιος διάλογος για τις ευρωεκλογές διαμορφώνεται, όπως άλλωστε και στις άλλες χώρες και διαχρονικά, από την εσωτερική πολιτική και τα προβλήματα που αυτή θέτει. Βέβαια εκφέρεται και κάποιος λόγος για την Ευρώπη, αλλά αυτός είναι συνήθως μεμψίμοιρος, απλοϊκός και καταγγελτικός. Το ίδιο όμως συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη. Η Ευρωπαϊκή Ενωση ως μια βιωμένη πρόταση πολιτικής, πολιτισμικής και οικονομικής ενότητας, βάλλεται από παντού. Η οικονομική κρίση, η ανεργία και η ανασφάλεια, η αποδόμηση του κράτους πρόνοιας, οι ενδοευρωπαϊκές πολλαπλές αντιθέσεις, η άνοδος του λαϊκισμού και της Ακροδεξιάς και άλλα πολλά, προεικονίζουν μια επερχόμενη δυστοπία. Εθνικιστές και διεθνιστές, παραδοσιοκράτες και νεωτεριστές, ακροδεξιοί και ακροαριστεροί, βάλλουν από κοινού έστω και αν ορμώνται από διαφορετικές αφετηρίες. Χαρακτηριστική είναι η στάση απέναντι στο μεταναστευτικό ζήτημα. Η εθνολαϊκιστική Δεξιά θεωρεί ότι η Ευρώπη είναι ένα ξέφραγο αμπέλι και έχει αλωθεί από τους μετανάστες, ενώ η ουμανιστική Αριστερά την εγκαλεί ως την κύρια υπεύθυνη για τα προβλήματά τους.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή