«Είναι άγριο πράγμα η πολιτική…»

Ο Στέλιος Νέστωρ έχει φτάσει νωρίτερα στο ραντεβού μας, ίδιον γνώρισμα της συνέπειας της παλιάς γενιάς. Παρότι διανύει το 88ο έτος του, με πλήρη διαύγεια και μνήμη για όσα συναρπαστικά έζησε, δεν δείχνει και δεν είναι καθόλου δογματικός, πράγμα όχι εύκολο αφού η κοίτη των ιδεών του δεν είναι απλή, αυτονόητη, αλλά τον εξέβαλε σε μια σειρά περιπετειών και τον ενέταξε – ή ενετάχθη – στις σημαντικότερες νεότερες σελίδες της ελληνικής πολιτικής Ιστορίας. Δικηγόρος καριέρας και μάλιστα ο γεννήτωρ της εδραίωσης και κανονικοποίησης των δικηγορικών εταιρειών. Σαλονικιός αθεράπευτος και αριστερός της ανανεωτικής όχθης, ιδρυτικό μέλος της θρυλικής Δημοκρατικής Αμυνας, κρατούμενος και βασανισμένος σε μια σειρά φυλακών μέσα στη δικτατορία – σύνολο πεντέμισι χρόνια – και συγκρατούμενος του θρυλικού μεταφραστή του Προυστ, Παύλου Ζάννα. Ο Νέστωρ είναι αυτός που κατέθεσε στο Συμβούλιο της Ευρώπης για τα βασανιστήρια των συνταγματαρχών, υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ, συμμετείχε στις διεργασίες για τον πρώτο Συνασπισμό, υπήρξε βουλευτής, υποψήφιος δήμαρχος Θεσσαλονίκης, δημοτικός σύμβουλος με πάθος για την Τοπική Αυτοδιοίκηση και την αυτονομία των δήμων, μέλος και γενικός γραμματέας για χρόνια στο ΔΣ του Μεγάρου Θεσσαλονίκης. Σήμερα, οινοποιός αλλά και με τις κεραίες του ανοιχτές για τα πολιτικά, οξύς με τη σημερινή κυβέρνηση Τσίπρα, «αριστερός του 21ου αιώνα», όπως δηλώνει. Το πρόσφατο βιβλίο του «Το συναξάρι μου» (εκδ. Πατάκη), αυτοβιογραφικό και απολαυστικό, ήταν η αφορμή να πατήσουμε το κουμπί του μαγνητοφώνου μας μπροστά του.